مروری بر منافع بیماران در راهنمای عمومی اخلاق حرفه ای پزشكی؛
اولویت منافع بیمار بر منافع حرف پزشکی
سلامت: یکی از مباحثی که «راهنمای عمومی اخلاق حرفه ای شاغلین حِرَف پزشکی و وابسته سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران» بصورت تفصیلی به آن پرداخته است، موضوع «اولویت منافع بیمار بر منافع ارائه دهندگان خدمت و همین طور پرهیز از تحمیل هر گونه هزینه غیرضرور» به آنها است؛ موضوعی که در یک فصل و ۲۲ ماده بر آن تاکید کرده است.
به گزارش سلامت به نقل از ایسنا، یکی از مباحثی که «راهنمای عمومی اخلاق حرفه ای شاغلین حِرَف پزشکی و وابسته سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران» به صورت تفصیلی به آن پرداخته است، مبحث «اولویت منافع بیمار بر منافع عرضه دهندگان خدمت و همینطور پرهیز از تحمیل هر گونه هزینه غیرضرور» به آنها است؛ به صورتی که فصل چهارم راهنمای عمومی اخلاق حرفه ای شاغلین حرف پزشکی و وابسته به مبحث «اولویت منافع بیمار» اختصاص داده شده و این فصل با ماده ۲۵ شروع می شود و با ماده ۴۷ تمام می شود.
منافع بیمار در صدر تمام اولویت ها
در ماده یک فصل در ارتباط با این مورد در راهنمای عمومی اخلاق حرفه ای اعضای سازمان نظام پزشکی تاکید گردیده است که در پیشنهاد هر مداخله سلامت به بیماران شامل همه اقدامات تشخیصی و درمانی، منافع بیمار نسبت به هر منفعت دیگری در اولویت قرار می گیرد؛ همچون مواردی که امکان دارد با نادیده گرفتن منافع بیمار، نصیب خانواده یا نزدیکان او شود. همینطور ترجیح منافع جامعه نسبت به منافع تک تک بیماران تنها در مواردی موجه است که در چهارچوب دستورالعملی رسمی تصویب و ابلاغ گردیده باشد. در فقدان دستورالعمل مذکور ضروری است منافع تک تک بیماران نسبت به منفعت هر فرد، گروه و جامعه در اولویت قرار گیرد.
پرهیز از تحمیل هزینه غیرضروری به بیمار
برپایه ماده ۲۷ راهنمای عمومی اخلاق حرفه ای شاغلان حرف پزشکی و وابسته سازمان نظام پزشکی، ضروری است از تحمیل هرگونه هزینه غیرضرور و یا فاقد وجاهت علمی بر بیماران به هر شکل و عنوان خودداری شود. برای ترغیب بیماران به استفاده از خدمات غیرضروری، دلایلی همچون دفاع از خود در مقابل شکایت احتمالی بیمار و یا ایجاد منفعت برای فرد یا موسسه ثالث موجه نیستند.
توجه به امر مسئولیت پذیری
در ماده ۲۸ راهنمای عمومی اخلاق حرفه ای آمده است، شاغلان حرف پزشکی و وابسته در مواردی که مسئولیت ارائه ی خدمت به بیماران و دیگر گیرندگان خدمات سلامت را می پذیرند، مسئول ادامه درمان بیمار در حد توانایی و تخصص خود هستند. عدم پذیرش بیماران، تنها به علت وجود محدودیت های موجه (نظیر کمبود وقت و امکانات مناسب یا عدم توانایی فنی و علمی کافی) قابل قبول است.
عدم وجود تعارض منافع میان پزشک و بیمار
همینطور بر مبنای ماده ۲۹ راهنمای اخلاق حرفه ای پزشکی ضروری است شاغلان حرف پزشکی و وابسته در موقعیت هایی که احیانا منافع آنها را در تعارض با منافع بیماران قرار می دهد (از جمله مشارکت در هر توافق یا قرارداد) برپایه اولویت منافع بیمار اقدام نمایند.
همه ارجاعات در جهت منافع بیمار باشد
بر اساس ماده ۳۰ راهنمای اخلاق حرفه ای، ضروری است در ارجاع بیماران به دیگرحرف پزشکی و وابسته یا موسسات پاراکلینیکی همچون مراکز تصویربرداری، داروخانه، بیمارستان، لابراتوار و مانند آن منافع و مصالح پزشکی بیماری در اولویت قرار داده شود. همه ارجاعات باید در راه مصالح بیماران، برطبق موازین پذیرفته شده علمی و برپایه صلاحیت و توانایی حرفه مند عرضه کننده خدمات سلامت و یا کیفیت مراکز عرضه کننده خدمات تشخیصی و درمانی باشد که بیمار به آنها ارجاع داده می شود.
دریافت پاداش در مطب و مراکز درمانی ممنوع
در ماده ۳۱ راهنمایی عمومی اخلاق حرفه ای آمده است، دریافت و اعطای هرگونه پاداش و امتیاز شامل وجه نقد، هدیه، تخفیف در اجاره یا هزینه های مطب، درخواست ارجاع متقابل بیمار و مانند آن در ازای ارجاع بیمار به دیگر شاغلان حرف پزشکی و وابسته و یا به مراکز تشخیصی و درمانی شامل بیمارستان، آزمایشگاه، مراکز تصویربرداری، مراکز بازتوانی و یا شرکتهای تجهیزات پزشکی، داروخانه و مانند آن ممنوع می باشد.
برپایه ماده ۳۲ راهنمای اخلاق حرفه ای، شاغلان حرف پزشکی و وابسته نباید در مطب یا کلینیک در به کارگیری و استفاده از تجهیزات تشخیصی و درمانی (مانند اکوکاردیوگرافی، آندوسکوپی، نوار مغز، نوار قلب و مانند آن که استقرار آنها در مطب به باعث مقررات و ضوابط حرفه ای مجاز شمرده می شود) منافع خویش را بر منافع و مصالح بیماران ترجیح دهند. اساس به کارگیری چنین تسهیلاتی در مطب و درمانگاه های شخصی باید در راه رفاه و آسایش و منافع بیماران باشد.
همینطور در ماده ۳۳ راهنمای اخلاق حرفه ای آمده است، ضروری است از پذیرفتن هرنوع هدیه از بیمار و همراهان وی که قضاوت حرفه ای و روند عرضه خدمات به بیمار را تحت تأثیر قرار می دهد، خودداری شود. قبول هدایای متعارف و با ارزش اندک مالی (مانند گل، شیرینی و لوح تقدیر که برای تقدیر از سوی بیماران اهدا می شود)، بلامانع است. ضروری است نپذیرفتن هدیه به شیوه مناسب که باعث رنجش یا خجالت بیماران نشود، صورت پذیرد و دلیل نپذیرفتن هدیه برای بیمار توضیح داده شود.
وفاداری پزشکی تحت تأثیر قرار نگیرد
برپایه ماده ۳۴، شاغلان حرف پزشکی و وابسته، مکلفند در ارتباط با صنایع دارویی و تجهیزات پزشکی بگونه ای عمل کنند که قضاوت حرفه ای و وفاداری آنها به اصول علمی تحت تأثیر قرار نگیرد. شاغلان حرف پزشکی و وابسته باید کیفیت و کمیت ارتباط خویش را با صنایع و شرکت ها بگونه ای تنظیم کنند که حاضر به اظهار شفاف آن به بیماران و عموم مردم باشند و اطلاع عموم از این ارتباط، اعتماد مردم را به جامعه پزشکی خدشه دار نکند.
در ماده ۳۵ راهنمای عمومی اخلاق حرفه ای آمده است شاغلان حرف پزشکی و وابسته نباید به هیچ وجه مشوق های مالی و رفاهی را از سوی شرکت ها و صنایع برای تجویز محصولات آنها بپذیرند. پذیرش هرگونه وجه مالی برای هزینه سفر و اقامت برای تعطیلات، شرکت در کنفرانس ها، سمینارها، کارگاه ها و برنامه های آموزش مداوم از سوی شرکت ها و صنایع یا نمایندگان آنها برای خود و خانواده خود شامل این ممنوعیت است. پذیرش هدایای که نفع آن به بیماران برسد (مانند داروهای مجانی برای بیماران کم بضاعت) می تواند قابل قبول باشد.
برپایه ماده ۳۶ راهنمای اخلاق حرفه ای، دریافت کمک هزینه از شرکت ها و صنایع برای برگزاری کنفرانس ها یا همایش های علمی به وسیله شاغلان حرف پزشکی و وابسته به صورت فردی مجاز نیست. تنها انجمن های حرفه ای و علمی دارای مجوز و دانشگاه های علوم پزشکی می توانند این کمک ها را دریافت و در صورت های مالی خود به صورت کاملا شفاف منظور کنند.
هرگونه تبلیغ دارویی از جانب پزشکان؛ ممنوع
بر اساس ماده ۳۷ راهنمای اخلاق حرفه ای، شاغلان حرف پزشکی و وابسته باید از نوشتن سفارش نامه تبلیغی بر باارزش بودن یا مفید بودن یا برتری محصولات اختصاصی شرکت ها و صنایع بنا به درخواست این شرکت ها و موسسات اجتناب کنند. این الزام، انتشار نتایج پژوهش هایی را که انجام آنها به سفارش یک کمیته اخلاقی در پژوهش معتبر رسیده باشد و طی آن، منافع یک دارو یا محصول خاص گزارش شود، شامل نمی شود.
همینطور بر مبنای ماده ۳۸ اخلاق حرفه ای پزشکی، ضروری است شاغلان حرف پزشکی و وابسته، تحت هر شرایطی چه در قسمت دولتی و چه در قسمت غیردولتی به تعرفه های رسمی که مورد تایید سازمان است، پایبند باشند. تخطی از این تعرفه ها با استدلال هایی از قبیل کم بودن دستمزد، واقعی نبودن تعرفه ها یا عناوینی مانند عرضه خدمات باکیفیت بهتر و سریع تر، ممنوع می باشد.
طبق ماده ۳۹ اخلاق حرفه ای پزشکی نیز، شاغلان حرف پزشکی و وابسته نباید برای خدمتی که به وسیله آنها یا با نظارت مستقیم آنها عرضه نشده است، وجهی دریافت نمایند. مبنای هرگونه وجهی که بیمار باید بپردازد یا پولی که حرفه مندان پزشکی یا موسسات عرضه کننده خدمات سلامت دریافت می کنند باید خدماتی باشد که به راستی از جانب افراد یا موسسات یاد شده برای بیمار انجام شده است.
به کارگیری تمام کوشش برای نجات بیماران
بر مبنای ماده ۴۰ نیز، شاغلان حرف پزشکی وابسته مکلفند در موارد اورژانس بدون توجه به هزینه برای نجات جان بیماران از همه امکانات خود استفاده و در صورت نبود امکانات لازم برای نجات بیمار، زمینه انتقال آنها را به مراکز درمانی مناسب فراهم نمایند.
بر اساس ماده ۴۱ هم ضروری است شاغلان حرف پزشکی و وابسته در سرتاسر دوره تشخیص و درمان برای بیمارانی که درمان آنها را برعهده می گیرند به نحو مقتضی در دسترس باشند و نحوه دسترسی به خود یا دستیاران دارای صلاحیت علمی و عملی خویش را برای برقراری تماس و کسب راهنمایی در مواقع اورژانسی در اختیار بیماران قرار دهند. در مواردی که شاغلان حرف پزشکی و وابسته به هر علت همچون مسافرت و مانند آن خارج از محدوده دسترسی قرار دارند، ضروری است تمهیدات لازم را برای جایگزینی فردی با صلاحیت علمی و عملی قابل قبول فراهم نمایند. این جایگزینی باید به نحو مقتضی، مکتوب و به اطلاع بیماران رسانده شود.
برپایه ماده ۴۲ هم جذب و هدایت بیمار از موسسات بهداشتی درمانی دولتی و خیریه به مطب شخصی یا بخش خصوصی (اعم از بیمارستان و درمانگاه و مانند آن و بالعکس)، به منظور استفاده مادی توسط شاغلان حرف پزشکی و وابسته ممنوع می باشد.
تجویز داروهای سبد دارویی تا حد امکان
بر اساس ماده ۴۳ راهنمای اخلاق حرفه ای، شاغلان حرف پزشکی و وابسته باید تا حد امکان داروهایی را که از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در فارماکوپه (مجموعه دارویی کشور) اعلام شده باشد برای بیماران تجویز کنند. این الزام، مانع از دادن آگاهی های بیشتر به بیماران در رابطه با دیگر داروهای موثر نیست.
برپایه ماده ۴۴ قانون اخلاق حرفه ای، رها کردن بیماران نیازمند دریافت خدمات سلامت، بدون تحویل دادن بیمار به دیگر حرفه مند دارای صلاحیت به دلایلی مانند به انتها رسیدن نوبت کاری به هیچ وجه پذیرفتنی نیست. ضروری است شاغلان حرف پزشکی و وابسته بعد از پایان نوبت کاری خود از رها نشدن بیمار و انتقال مسئولیت مراقبت از وی به دیگر شاغلان حرف پزشکی وابسته که برای این امر واجد صلاحیت هستند، اطمینان حاصل کنند.
بر اساس ماده ۴۵، تجویز داروهایی که اثر روان گردانی یا مخدر دارند جز برای افرادی که از دردهای شدید غیرقابل کنترل رنج می برند یا در مواردی که لزوم پزشکی مصرف این داروها را برای بیمار ایجاب می کند، ممنوع می باشد.
در ماده ۴۶ اخلاق حرفه ای پزشکی هم آمده است که پیشنهاد یا برقراری هرگونه رابطه عاطفی با بیماران و همراهان آنها مادامی که رابطه حرفه ای و درمانی با بیمار برقرار است برای شاغلان حرف پزشکی و وابسته ممنوع می باشد. شاغلان حرف پزشکی و وابسته مکلف هستند از جایگاه خود در درمانگر برای هرگونه بهره جویی (مانند بهره جویی جنسی، اقتصادی و اداری) از بیمار و همراهش اجتناب کنند.
برپایه ماده ۴۷ هم تبلیغ تجاری کالاهای پزشکی و دارویی از جانب شاغلان حرف پزشکی و وابسته، به صورت مستقیم و غیرمستقیم (شامل نصب اعلانات تبلیغی در محل کار که جنبه تجاری دارد و یا عرضه سخنرانی تبلیغی برای محصولات تجاری) مجاز نیست.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب